Ons Verhaal

Yes! Mijn eigen blog over duurzaam en zelfvoorzienend leven en wonen. Is het niet geweldig mijn hartsverlangen naar een groen leven en een bewuste, harmonieuze, respectvolle en liefdevolle wereld met jou te delen?

En hierbij te inspireren, delen, nieuwe mensen te ontmoeten en samen te gaan werken.

Dat deze website: superzelfvoorzienend.nl bijdraagt aan een Nieuwe wereld waarin wij vrij en zelfstandig kunnen samen leven. Waarin de rijkelijke overvloed waarin we leven eerlijk gedeeld wordt?

Groen leven blog: Reis naar nieuw bewustzijn

In 2015 stapte ik de fiets op. In 7 dagen fietste ik naar Ecolonie, een gemeenschap in het voorgebergte van de Vogezen. Voordat ik überhaupt Zwolle uit gefietst was, had ik een close call met het prikkeldraad dat een weiland begrensde. De wind die langs de IJssel joeg, duwde mij deze kant op.

Weet je zeker dat je dit wilt? Leek de wind mij te vragen?

7 dagen fietsen door winterse omstandigheden van ijzig kou, wind, zonneschijn en regen brachten mij op mijn eerste bestemming. Onderweg logeerde ik bij gastvrije mensen die openstonden voor een reiziger zoals ik. Ik vond deze mensen via CouchSurfing.

Een half jaar verbleef ik op Ecolonie. Ergens had ik in deze tijd ook de behoefte te schrijven over wat ik deed en ervoer in mijn wereldse en innerlijke reis van hoofd naar hart. Mijn eerste blog: groenleven.nl bestaat inmiddels niet meer. Onderweg had ik de gedachte opgepikt dat dit blog omgedoopt moest worden naar wouterbuijs.com.

Welke momenteel niet toegankelijk is vanwege een fout in de WordPress installatie. Als iemand mij hierbij helpen kan, graag. Ja, ik kan je helpen Dankjewel 🙏

Woorden schieten tekort om deze levens veranderende reis te beschrijven en samen te vatten. Ik zou er een boek over kunnen schrijven. En misschien doe ik dat ooit.

De grootste les die ik geleerd heb, was dat de nieuwe wereld waarin ik zou graag zou willen leven van buiten niet te vinden is, als deze niet van binnen leeft.

De nieuwe wereld zul je niet ervaren, als je haar niet van binnen voelt

Een fietsreis van een paar duizend km, vervolgde in een wandeltocht van een honderden kilometers langs de Portugese en Spaanse kust. Nieuwe contacten die ik als soul family zou kunnen noemen, brachten mij tot aan Californië.

Aangezien ik daar toch al was, besloot ik nog een paar maanden in Zuid-Amerika te vertoeven. Als je dan toch het vliegtuig in moet, Dan maar goed. Althans zo dacht ik.

De zwaarste bagage, was de bagage op mijn hart

De motivatie om deze reis te beginnen was tweeledig:

1. Het diepe verlangen naar een wereld waarin liefde, natuur, respect, harmonie en vrijheid het hoogtij vieren
2. Het totaal niet kunnen begrijpen en afkeuren van de wereld waarin ik leefde.

Vooral dit laatste maakte dat mijn onderneming in de ogen van mijn meest dierbare personen, wiens mening mijn ook nog eens heftig kon beïnvloeden heftig binnen kwam. In de ogen van mijn ouders was mijn reis niet meer dan een vlucht. Aan de andere kant deelden ze wel met trots met mij over wat ik allemaal doe en heb gedaan. Dit was voor mij niet altijd even makkelijk.

Wel, nu zal ik je met een voorbeeld proberen uit te leggen wat ik bedoel met: De zwaarste bagage:

De zon staat hoog, ik ben omringd door groene bergtoppen. En de lucht is stralend blauw. Her en der zie ik wat witte wolken aan de lucht. Langs de steile groene en onbegaanbare berghellingen zie ik af en toe een Condor vliegen. De aanwezigheid van deze immense vogels is duidelijk te voelen tot in het dal waar ik loop.

Het bergpad voor mij kronkelt zich een weg omhoog. Inmiddels kijk ik neer op het pittoreske dorpje Iruya (Salta, Argentinië). In mijn simpele sporttasje draag ik fotocamera, native american flute en een fles water. Mijn water voorraad gaat er snel doorheen. Het is goed warm. In combinatie met de steile wandeling stap ik op mijn gemak door.

Duizenden kilometers weg van alles en iedereen. Helemaal op mijzelf. Wijdsheid, natuurpracht, om mij heen. De tijd van mijn leven. Helemaal vrij.

En nu komt het, let op hè:

Ik pak mijn fotocamera. Inmiddels is het scherm al bekrast, nadat het in de Yucca Valley (Californië- VS) van een rots af is gevallen, na een selfie poging. Terwijl ik door de lens kijk van mijn trouwe reisgenoot, gaat weer diezelfde gedachte door mij heen:

“Wacht maar tot mama dit ziet, dan zal ze trots op mij zijn.”

Damn, de invloed uit het verleden stuurt mij nog steeds.

Je zou dit natuurlijk kunnen zien als een zoon die zijn moeder lief heeft. Dat is natuurlijk ook zo. Maar het was het gevoel iets te moeten bewijzen voor goedkeuring van buitenaf, in dit geval mijn moeder wat ik het diepste voelde bij deze gedachte.

Dus nee:

Het waren niet die fietstassen, waarin ik mijn hele leven met mij meedroeg. Net zo min was het de versleten backpack. Het waren diep ingesloten gedachten, patronen en overtuigingen die mij gevangen hielden in een toestand waarin geen vrijheid mogelijk was.

Ook al leek dit zo aan de buitenkant.

Dit speelde zich af, niet lang voordat ik terug keren zou naar Nederland. Iruya was 1 van de vele plaatsen op mijn pad richting Bolivia. Het hart van Latijns Amerika. Langzaam groeide er een enorme liefde in mij op voor dit land.

Terwijl mijn terugreis dichterbij kwam, groeide mijn verzet. Op een moment overwoog ik zelfs een jaarlang in een sjamanistische Ashram in Cochabamba te blijven.

Er lag echter iets anders in het verschiet.

Ïk moest gehoor geven aan een veel diepere roep in mij.

Deels gedwongen door een slinkende spaarrekening, deels omdat ik een onbewust gevoel volgde zat ik op 11 juni 2018 in het vliegtuig terug van Santa Cruz naar Nederland.

Bij de douane merkte ik weer hoe ik als door engelen werd begeleid:

Nieuwe wending

Dat het leven een heel andere wending voor mij zou krijgen, merk ik snel genoeg. Terug in Nederland wordt ik opgevangen door een goede vriend. In een klein dorp Oostelijk van Zwolle grond ik weer in het Hollandse bestaan.

Met deze goede vriend kijk ik uit naar een mooi festival dat in aankomst is: Living Village. Een festival waar alle aspecten van het leven gevierd worden. Een plek waar bewust Nederland en zelfs Europa op af komt.

En waarvan ik sterk het gevoel heb, erbij te moeten zijn.

Wanneer het weekend nadert en het festival zijn hoogtepunt begint te bereiken, zit ik op mijn gemakje bij een eettentje te eten. Het is een gure grijze dag. Het lijkt wel herfst ook al is het bijna midzomer.

Ik kijk op van mijn maaltijd om tegen het grijze wolkendek een bijna lichtende vrouwverschijning in mijn richting te zien lopen. Net als ik, is zij gehuld in vele laagjes kleding. Waar het bij mij een praktische buitensport jas is die mij warm houdt. Zie ik bij deze vrouw vele laagjes kleding onder een sierlijk wit gebreide of gehaakte poncho.

Ze straalt.

Bij dit Indisch kraampje lijkt ze zoekende te zijn naar iets te eten. Ik heb iets te eten. En ik laat haar proeven.

Sindsdien zijn we onafscheidelijk.

Nog een nieuwe vrouw: Anastasia

Net als ik heeft Sabine een leven achter de rug. Waar het mijne nogal luchtig was en voornamelijk gericht op het volgen dromen en idealen, heeft Sabine zich iets steviger in deze wereld weten te verankeren.

Met twee kinderen in verschillende leeftijden en een praktijk hypnotherapie aan huis is een stad in Noord Brabant haar vestigingsplaats.

Geen verrassing dat deze stad ook mijn standplaats wordt om een geheel nieuw avontuur te gaan beleven.

Anastasia

Anastasia: Bij het horen van deze naam zal ik altijd terugdenken aan onze eerste nacht samen op Living Village.

Als je met mij wilt zijn, moet je dit weten: Ik wil nog kinderen, ik wil dat je de boeken van Anastasia leest, en ik wil emigreren.

Euh… Ok…

Vooral in het laatste kon ik mij helemaal vinden. De kinderen kan ik ook wel voor mij zien in een leven waar alles liefdevol en harmonieus is. En een paar boeken wil ik ook wel lezen.

Vervolgens lezen we samen deze boekenserie, waarbij regelmatig Sabine, ik, of wij allebei in tranen schieten, omdat we zo’n sterke verbinding met dit verhaal voelen. Het leven op de manier die in deze boekenserie wordt omschreven trekt ons enorm. Maar, lijkt tegelijkertijd zo ontiegelijk ver weg.

Want… Er zijn zoveel roepen uit het verleden waar we afzonderlijk van elkaar en gezamenlijk mee te dealen hebben.

Anastasia boeken lezen?

Deze boekenserie is geschreven door Vladimir Megre. En draagt ook wel de naam Rinkelende dennen van Rusland of Zoemende ceders. In Rusland zijn deze boeken razend populair en lijken ze een ware omslag te betekenen.

Voor mij kwam het lezen van deze boekenserie als een verademing. Voor mij was het als thuiskomen. In de boeken vond ik iets wat ik in al mijn reizen niet kon vinden. En nu… Wil ik het leven! ❤🌱😊

Jij ook?

Nu bekijken bij Bol.com

De boekenserie is ook te verkrijgen op: sundancer.nl en schildpadboeken.nl … Maar, wanneer je via Bol besteld, help je mij de droom van leven in een Anastasia dorp te realiseren.

Dit nieuwe avontuur voldoet niet aan het standaard plaatje van avontuur. Mijn backpack verhuisd van een prominente plaats in mijn leven naar de zolder. Ik rijdt rond op een oude fiets en pak ik pak simpele baantjes op om mij in mijn levensonderhoud te kunnen voorzien.

Ik ervaar grote armoede van binnen en buiten. En weet geregeld niet hoe ik de maand moet overbruggen. Maandenlang staat mijn banksaldo op nul.

Zorgen maken zich meester, en de grootste focus wordt geld. Ik wordt geconfronteerd met allerlei beperkende overtuigingen omtrent geld, werk en inkomen. En ik zak steeds dieper in de shit.

De roze wolk waarin wij de eerste dagen van ons samenzijn verkeerden wordt grijzer en grijzer.

Geld wordt een belangrijke focus. En daar doen we van alles voor. Want, er moeten dromen gerealiseerd worden. Maandenlang sta ik in alle vroegte biddend en dansend sta ik voor ons moodboard.

Vervolgens begin ik achter de laptop te werken aan een online marketing project. Uren worden dagen, weken en maanden. Ik merk pas op dat de stijgende lijn inkomsten al maandenlang is gestagneerd, wanneer het bijna te laat is.

Mijn ogen doen zeer. En wanneer ik buiten een rondje loop merk ik dat ik in geen tijden geleefd heb. Inmiddels is het lente. En ik kan mij van de winter niets meer herinneren. Waar is het leven gebleven? Waar was ik?

Terug bij een werkgever vind ik de rust, om op een andere manier naar mijzelf en mijn online projecten te kijken.

Zelfvoorzienend leven in Nederland?

Ergens onderweg realiseren we ons dat zelfvoorzienend leven nu al kan. Zelfs in de setting waarin wij nu leven. Sabine sleept een wereld van kennis met zich mee op het gebied van kruidenwijsheid. Ik heb enige ervaring in het tuinieren, en ben bij machte lekker brood te bakken.

Dus, waar mogelijk beginnen wij ter plekke het leven te leven dat we willen. Gewoon, zelfvoorzienend leven in een rijtjeshuis, waarom niet? We zijn er nu toch? Op een gegeven moment wordt het voor ons zelfs moeilijk het uitstapje naar de moestuin bij de volkstuinvereniging te maken. Want thuis is al genoeg te doen.

De Visie van Super Zelfvoorzienend leven blog

In mijn ogen is zelfvoorzienend wonen en leven een heel belangrijke stap van een destructief systeem naar een nieuwe wereld, waarin harmonie, liefde, natuur en gelijkwaardigheid de basiswaarden zijn.

Vooral, wanneer je dit samen met een groep doet, en hierbij ook zelfvoorzienend bent in de mentale, psychische en spirituele zorg ben je oersterk en kun je bergen verzetten.

Ik zie dit als de oplossing om het tij te doen keren in het voordeel van de Aarde en al haar bewoners.

Missie van Zelfvoorzienend leven blog

Met dit blog heb ik dan ook de missie, jou en mijzelf te ondersteunen in het proces naar zelfvoorzienend leven en wonen in Nederland of het buitenland. En je eigen superkrachten weer aan te boren.

Hoe dan?

Kennis en vaardigheden uitwisselen om zelfvoorzienend te kunnen leven in Nederland, Europa of waar dan ook in de wereld. Hierbij richt ik mij enerzijds op materiële fysieke zaken die je nodig hebt in deze wereld, zoals zonnepanelen, gereedschappen en waardevolle boeken.

Anderzijds weet ik hoe belangrijk het is je binnenwereld op te ruimen. Ook dit aspect wil ik in toenemende mate belichten.

De links in deze website zijn dan ook “gesponsorde links” Ofwel, wanneer jij iets koopt via 1 van deze links, merk jij er niets van. Maar ik krijg wel een stukje commissie. En dat helpt mij dit blog te onderhouden. En mijn dromen te realiseren.

Zelfvoorzienend leven blog

Dit alles vind je dus terug in het zelfvoorzienend leven blog: inspirerende artikelen, persoonlijke verhalen van hoe ik of anderen zich redden op hun zelfvoorzienend leven avontuur. En natuurlijk de beste hulpmiddelen die je misschien nog kopen moet om het leven vorm te kunnen geven. Hulpmiddelen als; compostbak, permacultuur boeken, kweekkassen, zonnepanelen, etc.

Dankjewel

Bedankt voor je aandacht. Het is een plezier ons verhaal met je te delen. In het zelfvoorzienend blog vind je nog veel meer.

En wil je mij steunen in het creëren van een liefdevolle wereld?

Dat kan!

• Ben je een schrijver? Misschien is het leuk een duurzaam gastblog te plaatsen
• Ben je een webmaster, doe maar een voorstel. Ik sta voor alles open. En help je graag aan goede teksten.
• Wil je iets kopen? Doe dat via de koopgids, en ik ontvang een stukje commissie…
• Schrijf je in voor de zelfvoorzienende mail hieronder. Wanneer ik zo ver ben deel ik toffe updates met je.
• Doneren mag natuurlijk ook altijd. – Stuur een mailtje om te vragen hoe. Hiervoor moet ik nog iets uitwerken.
• En je kunt natuurlijk altijd een bericht sturen of een reactie achterlaten.

Maar om te beginnen:

Zelfvoorzienend leven is niet moeilijk. Je kunt vandaag nog je eerste stap zetten. Zelfs vanuit je rijtjeshuis