Als we ergens van geleerd hebben bij het beginnen van een Anastasia dorp, is het wel onze vorige ervaring in 2020. Negen maanden lang zoom-en en land zoeken strandden in onoverbrugbare verschillen tussen de potentiële bewoners van dit nieuw in te richten stukje moederland.
Toch zitten Sabine en ik opnieuw in een huiskamer van een gastvrije vrouw die haar huis geopend heeft om deze nieuwe Anastasia ontmoeting een plek te geven. We bevinden ons in een cirkel van negen mensen die een andere manier van leven wonen willen creëren. Dit keer, omdat Bart een Anastasia dorp beginnen wil in Roemenië.
Vanwege privacy zijn sommige namen van de personen fictief.
Anastasia dorp beginnen in Roemenië
Voor onze warme gastvrouw was het een flinke stap om mensen in haar knusse huis uit te nodigen voor dit project, omdat zij de afgelopen tijd voor haar in het teken hebben gestaan van persoonlijke ontwikkeling en heling. Dit heeft ze voor een groot deel op eigen kracht gedaan.
Toch voelde zij de roep van haar hart bij het zien van het bericht van Bart uit Roemenië. Na jarenlang zijn missie voor zichzelf te hebben verzwegen is het nu tijd om te beginnen aan het Anastasia dorp dat hem al jarenlang roept. Het dorp dat op cruciale momenten in zijn geestesoog verscheen.
Met toenemende regelmaat is Bart sinds 2019 in Roemenië te vinden. Nu staat hij op het punt er voor langere tijd naartoe te vertrekken. Deze keer staat zijn missie hem helder voor zijn ogen. In dit stadium van het proces van een Anastasia dorp beginnen is dat in het teken van;
- het opbouwen van goede banden met de lokale en regionale bevolking
- land en de eerste inwoners vinden
Ik heb respect voor het project dat Bart vooralsnog alleen op zijn eigen schouders draagt. Vooruitlopend op de realiteit noemt deze visionair en voorloper het al; “ons dorp”. Dit dorp is gedragen op de vleugels van liefde en opgedragen aan zijn zielenmaatje. Bart koestert de wens haar in de toekomst in Roemenië in “ons dorp” te ontvangen.
Natuurlijk wordt ook de locatie besproken. Omdat het allemaal nog pril en kwetsbaar is, vraagt Bart dit privé te houden.
Ontmoeten
Deze informatie en nog veel meer volgt voor, tijdens en na het voorstelrondje. Het idee van een voorstelrondje komt uit de groep. Bart stemt gewillig in met het verzoek een voorstelrondje te doen. En het ijs is gebroken. Dat was eigenlijk al bij binnenkomst dankzij de warmte van de gastvrouw en de brede lach die zo’n beetje vast lijkt te staan op Bart’s gezicht.
Ik zet mij stevig op mijn stoel. Dit is niet al te makkelijk, want hij wil telkens wegrollen. Hij staat namelijk op wieltjes. Wanneer ik lekker zit, luister ik vol aandacht naar de verhalen van de verschillende geïnteresseerden. 8 mensen met verschillende aanvliegroutes delen hier hun verhaal. Allemaal nemen we onze tijd.
Community beginnen? Neem de cirkel als basis
Wanneer de beurt aan mij is, moet ik mij opnieuw afstemmen op mijzelf. Wat wil er gezegd worden? Is het belangrijk net zo’n uitgebreid verhaal op te hangen als de andere geïnteresseerden?
Ik denk terug aan een cirkel die Sabine en ik onlangs samen hebben bijgewoond in een yurt, op een prachtige natuurcamping bij ons in de buurt. Tijdens deze presentatie vertelde de initiatiefnemer, laten we hem Rob noemen, over zijn jarenlange innerlijke reis. En de lessen die hij daarin leerde over wat hij denkt dat er “mis” is, en wat hij ziet als een mogelijke oplossing.
Zijn conclusie was: Begin met een cirkel. Alles begint vanuit een cirkel.
Wat is een cirkel?
Met een cirkel bedoel in een praat cirkel. Een cirkel waarbij mensen in openheid bij elkaar zijn, waar oprechte aandacht voor iedereen is. En waar eerlijkheid, respect en liefde de basis vormen voor een situatie waarbij iedereen in openheid met elkaar delen kan.
Met de vorige cirkel in mijn achterhoofd adem ik eens diep, en begin ik mijn verhaal. In openheid en verbinding verwoord ik mijn verhaal. Het vertrekpunt hierbij is het vraagstuk, omtrent geld waarmee ik deze dag begon. In ruil voor investeren in iets technisch dat in mijn ogen bij de “oude wereld” hoort zou ik op korte termijn veel geld kunnen verdienen om mijn droom vorm te geven. Dat ik nu dit verhaal type geeft aan, waarvoor ik gekozen heb: Vertrouwen in dat waar ik blij van wordt.
Vervolgens benoem ik mijn reisgeschiedenis waarbij ik op zoek was naar een andere manier van wonen en leven. Een manier die meer duurzaam, respectvol en harmonieus is. In verbinding met de natuur.
Ik vond het moeilijk om het kort te houden via. Via het reizen kwam ik terug bij mijn laatste werkgever waar ik de actuele polarisatie van de samenleving tot op de werkvloer zag terugkomen. En hoe ik hier mijn taak zag om continue de brug te slaan tussen de mensen die verschillende keuzes hebben gemaakt.
Het raakt mij, mijn verhaal te vertellen. Gevoelens van verdriet en pijn komen af en toe langs. Afsluitend pink ik een traan weg. Ik probeer het te verbergen. Geen idee of dit gelukt is.
Inmiddels is het donker, de cirkel is rond. De aandacht terug bij de initiator van deze ontmoeting: Bart. Bart neemt het woord. Nu horen we meer over al het werk dat hij in zijn eentje al heeft verzet om zijn project te realiseren. Hoe hij oefent met de taal door lifters mee te nemen, mensen die hij ontmoet, etc..
Open eind
En toen? Ja, toen… Moesten de mensen naar huis. Iedereen ging weer zijn eigen weg. Een drietal vertrekt richting het treinstation, om iemand af te zetten. Bart zet koers richting het zuiden, naar het huis waar hij nu bivakkeert.
Maar eerst moeten de telefoonnummers worden uitgewisseld. Het valt mij op dat ik hierbij de grootste moeite heb mijn nr. te herinneren. Ik blijk niet de enige te zijn. Hmm… Voor iedereen de deur uit is, zijn we al digitaal verbonden in een Signal – Anastasia Roemenië groep. Ik ben benieuwd naar het vervolg van deze ontmoeting.
Verademing
Ergens voel ik een drang naar concrete vervolg stappen en merk ik dat ik het moeilijk te accepteren vind dat deze ontmoeting eindigt met een open einde. Ik besluit mij hier maar bij neer te leggen. En in het vertrouwen te zakken dat het allemaal wel goed komt.
Wat een verademing na ons vorige proces, waarbij de initiatiefnemers een strak programma hadden en wij een week na de eerste ontmoeting al in een vliegtuig naar Servië zaten, om daar sfeer te gaan proeven. Om vervolgens in een onstopbare vlucht-trein naar ons beloofde land te zitten. Geen wonder dat die trein op een dood spoor eindigde.
Ik ben benieuwd naar wat er zich nu voor ons, Bart en al de andere aanwezigen in de toekomst zal ontvouwen.
Wij: Gastvrouw, Sabine en ik zetten ons aan tafel en kletsen door tot laat in de avond. Er is genoeg te bespreken tussen deze “natuurheksen” die elkaar per ongeluk een tijdje niet meer gesproken hebben.
Bart en zijn Anastasiadorp volgen?
Bart Ranaer houdt de ontwikkelingen van “ons dorp” bij op zijn blog: Greenvillage.community
Niets meer van mij en onze ontwikkelingen missen?
Meld je gratis aan!
Zelfvoorzienend leven…
Hoe lang blijf je nog wachten?
Zet vandaag nog jouw eerste stap:
- Meld je gratis aan. 🎁
- Empower jezelf 💪
- Leef vrij 🕊
Bonus: Tijdelijk gratis levenslang toegang tot het nieuwe Super Zelfvoorzienend forum
