Weg naar zelfvoorziening

Wat is mijn weg naar zelfvoorziening? Inmiddels ben ik een paar jaar terug in Nederland, terug in een stad. Ik heb mij hier gesetteld, omdat ik samen mijn lieve partner een droom deel. De droom van zelfvoorzienend leven en wonen. Het liefst ergens in de bergen, omringd door schone lucht, grond, helder water en fijne mensen.

Zelfvoorzienend leven…

Hoe lang blijf je nog wachten?

Zet vandaag nog jouw eerste stap:

• Meld je gratis aan. 🎁
• Empower jezelf 💪
• Leef vrij 🕊

Nu aanmelden

Bonus: Tijdelijk gratis levenslang toegang tot het nieuwe Super Zelfvoorzienend forum

Settlement

De realiteit is echter anders. Op dit moment zitten we rotsvast in een Nederlandse stad. En natuurlijk leven we het hier al in het klein met een moestuin aan huis. Een kas en een appelboom. Met hond, katten en kwartels heeft het rijtjeshuis waarin wij verblijven meer weg van een mini stadsboerderij. Mocht je een luchtfoto van de straat zien, dan zie je een groene oase ingesloten in grijze stoeptegeltuinen.

Ja, we doen ons best hier zelfvoorzienend in de stad, in een rijtjeshuis. En ik ben gesetteld. Maar ergens voel ik onvrede. De reislustige avonturier in mij begint zich weer kenbaar te maken. Dit gebeurd op een bijzonder pijnlijke manier.

Signalen van stagnatie

Met de dag voel ik onvrede groeien. Onvrede die naar buiten is gericht. Onvrede die ik terug zie in projecties. Onvrede die schuldwijzen, doemdenken, boze dialogen met mijzelf en anderen een steeds vastere vorm in mijn leven begint aan te nemen.

Onvrede en vrede zijn als angst en liefde of als water en vuur: Waar het één is, kan het ander niet zijn. Een neerwaartse spiraal is in werking gezet.

Wanneer ik Sabine zie, zie ik haar niet meer. Ik zie haar door mijn eigen bril. Een weekend waar we lang naar uit hebben gekeken, beland in een zondag van totale discontact. Waarbij we steeds verder van elkaar verwijdert raken.

Ook de ongemakken en problemen die de kinderen met zich meebrengen beginnen zich op te stapelen tot immense onoverkoombare problemen en hindernissen. De blik lijkt enkel en alleen gericht op het drama. Zoals het grote Oog van Mordor uit de Lord of the Rings.

De vraag komt niet eens in mij op hoe ik mijn blik kan afwenden. En focussen op het licht, mijn ambities, dromen en idealen.

Totale fixatie op problemen.

Zelfs de goede gewoonten van Zonnegroetjes, meditatie, schrijven, tekenen en naar buiten gaan verdwijnen naar de achtergrond.

Ik voel hoe het beest zijn grip in mij verstevigd.

Waarom ben je nog niet op weg naar zelfvoorziening Wouter?

Al die tijd zijn verstand en gevoel in strijd met elkaar. Mijn hoofd zegt voor mijn financiën te moeten zorgen, dat ik niet zo maar weg kan. Dat ik Sabine niet achterlaten kan, dat ik te weinig geld heb, dat tijden raar en gevaarlijk zijn, en dat overheden niet te vertrouwen zijn. Natuurlijk ben ik ook bang weg te gaan, om nooit meer terug te komen. Reizen is tegenwoordig ook minder van een vanzelfsprekend fenomeen.

Hoe open staat iemand tegenwoordig nog open voor een lifter? Wat voor drama kun je bij de grens verwachten?

Het is wat, hoe meer ik mij op mijzelf afstem, hoe meer rationele tegenwerpingen er omhoog komen, om maar veilig te blijven waar ik ben. Ook al is het niet naar wens, en komen we; Sabine en ik er geen steek mee vooruit.

Dus:

Waarom ben ik nog niet waar ik zijn wil?

Omdat ik nogal wat redenen kan bedenken om er niet te zijn.

Zo simpel als dat.

Dan is het antwoord toch ook simpel?

Ja, dat zou je wel zeggen. Het is zo simpel als luisteren naar mijn gevoel. En de realiteit van al die angstvallige gedachten eens onder de loep nemen.

Wanneer ik terug het verleden in duik, kom ik alleen maar wonderbaarlijke herinneringen tegen van hoe ik altijd op het juiste moment op de juiste plek was. Zelfs als het even niet zo leek. En, hoe er altijd hulp uit onverwachte hoek kwam.

Het enige wat ervoor nodig was om de hulp te kunnen zien en aanvaarden waren een open ontspannen geest, flexibiliteit en vertrouwen.

Met deze ervaring en de wetenschap dat er voor iedereen altijd hulp nodig is, zou ik toch al die rationele tegenwerpingen tegen de kosmische wetten van tafel kunnen vegen.

Kosmische wetten? Ja joh, die wetten die zo tegenstrijdig zijn aan wat we leren op school.

Eerst jezelf bewijzen en jezelf zeker stellen, en het liefst nog verzekeren voor al het slechts dat je kan gebeuren. Zorg er zeker voor dat je genoeg hebt, het liefst heel veel, dan ben je veilig.

Tegenover:

Ga en volg je goddelijk plan. Doe wat voor jou goed is. En er wordt voor je gezorgd. Je hoeft alleen maar te vertrouwen. Jij bent de schepper van je eigen leven. Je hoeft niet in te passen en je hoeft niemand te volgen. Je bent vrij. Je bent liefde.

Wat klinkt leuker?

Volgende stap op de weg naar zelfvoorziening

De eerste stap op de weg naar zelfvoorziening is de spannendste. Het is de stap naar binnen. De stap naar innerlijke stilte. Naar Vrede. Diep geworteld vertrouwen.

We zijn al lang genoeg voor de gek gehouden. De focus is lang genoeg naar buiten gericht geweest op allerlei uiterlijke factoren. Dit is precies de reden, waardoor we de verbinding met ons Goddelijke zelf en de vanzelfsprekendheid van zelfvoorzienend leven verloren zijn geraakt.

Wanneer een stevige verbinding met je eigen kern niet aanwezig is, ben je nog steeds vatbaar voor de ideeën van anderen. En kun je maar zo opnieuw in één of andere looping van afhankelijkheid stappen.

Als ik maar zelfvoorzienend ben, mij in mijn eigen zonne-energie en voedsel kan voorzien. Als ik maar schoon water heb, als ik fysiek maar los ben van het systeem. Dan ben ik veilig. Dan ben ik off grid en kan niemand mij meer wat maken. Dan ben ik in het paradijs.

Het zal niet de eerste keer zijn, dat zich duistere gedachten en energieën over een mens meester hebben gemaakt. Zoals je hebt kunnen lezen, heb ik er dagelijks mee te maken.

Het enigste wat ik nu kan doen, is mijzelf de belofte te doen weer goed voor mijzelf te gaan zorgen op alle vlakken; het fysieke in de vorm van voldoende buitenlucht, beweging en gezonde voeding. Maar ook, en minstens net zo belangrijk: Zelfonderzoek. Met welke gedachten voedt ik mij? Giftige of Inspirerende, leven gevende gedachten?

Dus, daar zit ik dan: Gewoon in de huiskamer. Mijn innerlijke reis aan te gaan. Uit de molen van gedachten van afhankelijkheid naar gedachten van vrijheid en zelfstandigheid.

Maar Wouter… Hoe kan je innerlijke avontuur je zelfvoorzienend leven realiseren?

Ik weet niet hoe het voor jou is, maar ik ben nogal geconditioneerd met bepaalde overtuigingen uit de mensenwereld die behoorlijk beperkend en ondermijnend zijn.

Wil je dat ik een paar van die gedachten en overtuigingen opnoem, of kun je zelf wat bedenken?

Wel…

Aangezien toch alles aan het licht komt, een paar gedachten die mij tegenhouden in succes te bereiken.

En met succes bedoel ik: het bereiken van mijn levensdoelen, het leven van mijn zielenmissie, passie, etc..

Wat het voor jou betekent laat ik aan jou over.

Anyway: Je herkent vast wel wat van de saboteurs:

• Ik ben het niet waard
• Ik ben niet goed genoeg. Ik moet mij aanpassen en anders voordoen, om geaccepteerd te worden.
• Het kan niet, want ik heb geen geld. Of niet genoeg. En als ik dan zelfvoorzienend leef, hoe moet ik dan mijn geld verdienen? Want ik wil nog wel kunnen reizen, en dat kost geld.
• En ik moet heel hard werken voor mijn geld, want niemand waardeert mijn bijdrage aan de wereld. Dus; ik cijfer mij maar weg. En neem genoegen met een baantje ver beneden mijn niveau.
• De gevoelswereld van anderen overweldigd mij, ik heb geen idee wie ik zelf ben, wat ik wil en wat ik voel. Het beste kan ik op mijzelf alleen zijn. Daarom ben ik in gezelschap snel overweldigd, omdat ik zo veel voel. Hierdoor kom ik al snel onzeker over.
• Etc. etc.

Oh… Jee…

Nu staat het zwart op wit. Nu is het waar. Toch?

Ik geloof dat deze waarheden zichzelf blijven herhalen in de schaduw van mijn onbewustheid. En, dat wanneer ik mij er bewust van ben en liefde voor deze gedachten en de oorsprong ervan voelen kan. Dit een cruciale stap in mijn helings- en manifestatieproces is.

Nu meer, dan ooit is de weg naar binnen zo belangrijk. Voor je het weet, volg je weer onbewust andermans agenda. En dat… Heeft lang genoeg geduurd, toch?

Daarom, zelfvoorzienend!

Dus ook op het mentale vlak. Alles in het licht, in mijn licht. Dat is toch alles wat ik kan doen.

En nu?

In mijn ochtend meditaties en schrijfmomenten kwam de term naar voren: Practise graditude. Dat is precies wat ik nu doe. Dagelijks, eigenlijk meerdere malen per dag ga ik door de dingen heen waarvoor ik dankbaar ben.

En weet je wat er gebeurd?

Ik voel meer dankbaarheid.

Meer energie, meer openheid en perspectief.

Het toenemende gevoel van dankbaarheid en het erkennen en herkennen van de dankbare momenten levert alleen maar meer dankbaarheid op. Sabine en ik groeien weer dichter naar elkaar toe. Financieel krijg ik met grotere regelmaat leuke meevallers, ik voel mij weer beter en energieker. Ik ben weer bezig in de tuin, waar ik een kleine kas in elkaar knutsel voor over de moestuinbak. En was er ook de zin om eens lekker te gaan winter camperen. Heerlijk. Dankjewel 🙏

Dus: Wat is mijn weg naar zelfvoorziening?

De weg naar zelfvoorzienend leven en wonen is er voor mij een die zowel praktisch, als mentaal/ spiritueel is. De praktische zaken dienen natuurlijk allemaal een oplossing. Maar, de grootste omslag maak je in je gedachten.

Want; hoe moeilijk kan het zijn om zelfvoorzienend te zijn? Als je de Nearings mag geloven is het allemaal goed te doen.

De grootste kunst is de wolk van afhankelijkheid in gedachten, overtuigingen etc. los te laten, zodat er ruimte ontstaat voor een constructieve ideeën etc..

En dan: Heb je nog van alles nodig om zelfvoorzienend te zijn.

🙏 Bedankt voor je aandacht en succes 💪

Zelfvoorzienend leven…

Hoe lang blijf je nog wachten?

Zet vandaag nog jouw eerste stap:

• Meld je gratis aan. 🎁
• Empower jezelf 💪
• Leef vrij 🕊

Nu aanmelden

Bonus: Tijdelijk gratis levenslang toegang tot het nieuwe Super Zelfvoorzienend forum